نجوای شاعرانه

منم و درد و غم و این دل غمگین خودم
همه شب همدم من هست دل خونین خودم

و کسی نیست در این مخمصه دادم برسد
و خودم آمده ام بر سر بالین خودم

گرچه بی مهری تو برده ز دل صبر وشکیب
نالم از بخت بد و طالع پروین خودم

ز ازل با من و دل کس ندهد دست وفا
بدهد دست رفاقت غم دیرین خودم

به کجا شکوه برم در همه جا مدعیست
مگر آن دل بکنم همدم و آئین خودم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: